STOPA DYSKONTOWA DOSTOSOWANA DO RYZYKA I JEJ SKŁADOWE W PROCESIE OCENY PROJEKTÓW BRANŻY GÓRNICTWA WĘGLA KAMIENNEGO NA ETAPIE WYKONALNOŚCI

węgiel kamienny, projekty górnicze, stopa dyskontowa dostosowana do ryzyka, koszt kapitału własnego, studium wykonalności

Z uwagi na znaczenie czynnika czasu inwestorzy zainteresowani są jak najszybszym uzyskiwaniem korzyści z możliwie największą stopą zwrotu. Niektóre jednak inwestycje mają charakter długoterminowy i wymagają od inwestorów zamrożenia środków kapitałowych na długie lata. W zamian za oczekiwanie, niepewność i utratę potencjalnych możliwości działania inwestorzy oczekują odpowiedniego wynagrodzenia. Wynagrodzenie to znajduje odzwierciedlenie w żądanym przez nich poziomie stopy procentowej. Powszechnie stosowana metodyka oceny projektów inwestycyjnych – analiza zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF) – wykorzystuje tę stopę do aktualizacji wartości przyszłych przepływów pieniężnych. Metoda DCF postrzega złoże kopaliny jako pełny projekt produkcyjny, gdzie podstawowymi źródłami niepewności są parametry ekonomiczno-finansowe oraz geologiczno-techniczne. Jedne z nich są bardziej ryzykowne od innych – niniejszy artykuł próbuje je rozdzielić i zważyć ich znaczenie na przykładzie typowego projektu górniczego (węgla kamiennego) na etapie studium wykonalności. Postawione zadanie zrealizowano stosując analizę wrażliwości wewnętrznej stopy zwrotu (IRR). Obliczenia zrealizowane zostały przy założeniu bare bones (finansowanie wyłącznie kapitałem własnym, kalkulacje w pieniądzu stałym, po opodatkowaniu, stała cena i koszty przez cały okres istnienia) oznaczającym w tym przypadku „czysty” projekt stanowiący bazowy wariant odniesienia do wszelkich porównań i badań. Artykuł prezentuje dane i metody wykorzystane do rozwiązania problemu wyodrębnienia porcji ryzyka w ramach stopy dyskontowej, charakterystycznej dla etapu stadium wykonalności, oraz przedstawia zalecenia i rekomendacje w kontekście przyszłego zarządzania wdrożonym projektem.