Gabro z Braszowic (Dolny Śląsk, Polska) jako potencjalny surowiec do produkcji wełny mineralnej

gabro, wełna mineralna, surowce mineralne

Wełna mineralna do niedawna była wytwarzana w Polsce wyłącznie z bazaltów dolnośląskich. W ostatnich latach do jej produkcji zastosowano też gabro ze Słupca koło Nowej Rudy. W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań gabra z innego złoża dolnośląskiego, tj z Braszowic koło Ząbkowic Śląskich. Skała ta reprezentuje odmianę bezoliwinową. Jej głównymi składnikami mineralnymi są: plagioklazy, pirokseny jednoskośne i wtórne amfibole, które występują w zmiennych proporcjach. Szkliwo uzyskane z tego surowca - zarówno o niezmodyfikowanym składzie, jak też po wprowadzeniu dodatku dolomitu - charakteryzuje się małą podatnością krystalizacyjną. Jego wygrzewanie do temperatur rzędu 800-850oC nie prowadzi do przekrystalizowania; pełną rekrystalizację obserwuje się dopiero w temperaturach powyżej 1000oC. W rekrystalizowanym szkliwie o niezmodyfikowanym składzie powstają plagioklazy o składzie zbliżonym do anortytu, natomiast modyfikacja jego składu sprzyja przede wszystkim krystalizacji piroksenów typu diopsydu, oliwinów zbliżonych do forsterytu oraz akermanitu. Podatność krystalizacyjna szkliwa gabrowego jest mniejsza w porównaniu ze szkliwami bazaltowymi, co jest korzystne z punktu widzenia produkcji wełny mineralnej.