Wymywalność metali z wyrobów zawierających azbest, stosowanych jako pokrycia dachowe

azbest, wyroby azbestowo-cementowe, odpady zawierające azbest, test wymywalności, metale

W Polsce, najczęściej występującym elementem zawierającym azbest są płyty azbestowo-cementowe na dachach obiektów i elewacjach oraz rury azbestowo-cementowe wodociągowe i kanalizacyjne. W trakcie usuwania z konkretnego obiektu, materiał taki staje się automatycznie odpadem niebezpiecznym. W ramach prezentowanej pracy przeprowadzono badania wymywalności zanieczyszczeń z odpadów zawierających azbest, stosowanych wcześniej jako pokrycia dachowe. W warunkach statycznych (test 1:10, zgodnie z zasadami normy PN EN 12457/1-4) przeprowadzono badania laboratoryjne, stosując jako medium ługujące wodę destylowaną. W eluatach oznaczano glin, bor, bar, kadm, chrom, miedź, żelazo, nikiel, ołów, stront, cynk oraz rtęć. Obserwowana jest niska wymywalność poszczególnych metali w założonych warunkach. Generalnie nie obserwuje się w roztworach metali takich jak kadm, nikiel, ołów, nikiel, cynk, bor oraz rtęć. Pozostałe analizowane metale są obserwowane w eluatach, jednak ich koncentracje są zazwyczaj niskie. Stwierdzono niską wymywalność dla baru (0,019–0,419 mg/dm³), chromu (0,019–0,095 mg/dm³), miedzi (0,006–0,019 mg/dm³) i żelaza (<0,01–0,017 mg/dm³). Podwyższone wartości wymywalności stwierdzono jedynie dla strontu, w granicach 0,267–4,530 mg/dm³ oraz dla glinu, w granicach 0,603–3,270 mg/dm³. Analizowane materiały azbestowo-cementowe charakteryzują się niską procentową zawartością azbestu w płytach płaskich i falistych azbestowo-cementowych (10–15%). W związku z tym można przypuszczać, że w produktach wymywania będą obecne głównie zanieczyszczenia charakterystyczne dla cementu.