OPTYMALIZACJA SKŁADU HYDROMIESZANINY POPIOŁOWO-WODNEJ POD KĄTEM MINIMALIZACJI WODY NADMIAROWEJ I MOŻLIWOŚCI HYDROTRANSPORTU GRAWITACYJNEGO DO WYROBISK PODZIEMNYCH

górnictwo, hydrotransport, odzysk odpadów

Polskie górnictwo węgla kamiennego od lat boryka się z problematyką zagrożenia pożarowego powstającego w miejscach pozostawienia resztek węgla głownie w zrobach zawałowych. Obecnie powszechną metodą ograniczenia tego zagrożenia jest stosowanie profilaktyki pożarowej wykorzystującej hydromieszaniny drobnofrakcyjne wykonane na bazie odpadów energetycznych, głownie popiołów energetycznych. Hydromieszanina taka wprowadzana jest do przestrzeni zawałowej powstałej za postępem frontu eksploatacyjnego a jej zadaniem jest wypełnienie wolnych przestrzeni ograniczając do minimum możliwość dostępu do tlenu z powietrza kopalnianego. W artykule w pierwszej części przedstawiono podstawy teoretyczne wyznaczania parametrów grawitacyjnego hydrotransportu hydromieszanin popiołowo-wodnych stosowanych w kopalnianych instalacjach rurociągowych. Każda hydromieszanina wykonana na bazie odpadów drobnofrakcyjnych charakteryzuje się określonymi parametrami reologicznymi, które mają bezpośredni wpływ na przyszłe parametry przepływu w danej instalacji rurociągowej. Dodatkowo charakter grawitacyjny hydrotransportu generuje jego ograniczenia związane z tzw. poprawnym profilem hydraulicznym instalacji w odniesieniu do zastosowanej hydromieszaniny o wymaganych parametrach reologicznych, które powinny zapewniać bezpieczeństwo przepływu z odpowiednią wydajnością. W artykule przedstawiono przykład optymalizacji składu wybranej hydromieszaniny popiołowo-wodnej z punktu widzenia możliwości jej hydrotransportu w grawitacyjnych instalacjach rurociągowych a także ilości wody nadmiarowej która zawsze będzie odciekać z miejsca podawania hydromieszaniny do wyrobisk podziemnych.