Alternatywne kierunki dostaw węgla energetycznego do Polski w obliczu rosyjsko-ukraińskiej wojny

węgiel energetyczny, handel międzynarodowy, rynek spot, Polska

Celem artykułu było przybliżenie innych, alternatywnych kierunków dostaw węgla do Polski, spowodowanych wprowadzeniem w lutym 2022 r. embarga na import węgla z Rosji. Ze względu na dominującą rolę węgla energetycznego w imporcie do Polski, autorzy skupili się na tym rodzaju węgla. Analizując udziały sprowadzonego do Polski rosyjskiego węgla energetycznego w krajowym zużyciu i produkcji można wysnuć wniosek, że surowiec ten odgrywał relatywnie istotną rolę na polskim rynku. W latach 2010–2021 rocznie z Rosji sprowadzano do Polski od 4,8 do 12,9 mln ton, co stanowiło 8–25% krajowego zużycia węgla energetycznego. W latach 2018–2021 sprowadzany do Polski węgiel energetyczny stanowił 22–29% wolumenu wysłanego węgla przez Rosję do wszystkich krajów UE27. W celu wypełnienia luki po węglu rosyjskim, w niniejszym artykule rozważono alternatywne kierunki dostaw tego surowca do Polski, a mianowicie: Australię, Indonezję, Kolumbię, RPA i USA. Przedstawiono charakterystykę jakościową węgla (oferowanego przez te alternatywne kierunki dostaw) oraz będącego przedmiotem handlu na rynku międzynarodowym. W latach 2010–2021 oferty cenowe węgla energetycznego z tych państw utrzymywały się w zgodnym trendzie, a różnica między ofertą minimalną a maksymalną zawierała się w granicach 5–32 USD/tonę. W związku z tym, że dostawy węgla energetycznego każdego z analizowanych kierunków obarczone są pewnym ryzykiem, w artykule autorzy wskazali również te, które mogą stanowić pewne utrudnienie. Stwierdzono, że oferty węgli z Australii, RPA, Indonezji i Kolumbii charakteryzują się niską zawartością siarki (poniżej 1%), a węgle z Australii i RPA posiadają relatywnie wysoką zawartość popiołu (od kilkunastu do blisko 25%). Pod koniec w artykule poruszono także kwestie związane z transportem węgla do Polski oraz jego ekspedycją wewnątrz kraju. W związku z tym, że analizowane alternatywne kierunki importu węgla wiążą się ze sprowadzeniem tego surowca drogą morską, autorzy również przeanalizowali zdolności przeładunkowe polskich portów morskich oraz park wagonowy w transporcie kolejowym.